دیوار

توی یک دیوار سنگی دوتا پنجره اسیرن

دو تا خسته دو تا تنها

یکیشون تو یکیشون من...

دیوار از سنگ سیاهه

سنگ سخت و سرد خارا

زده قفل بی صدایی

به لبای خسته ی ما

نمیتونی که بجنبی

زیر سنگینیه دیوار

همه ی عشق منو تو

قصه هست...قصه ی دیوار

همیشه فاصله بوده

بین دستای منو تو

با همین تلخی گذشته

شب و روزای منو تو

راه دوری بین ما نیست

اما باز اینم زیاده

تنهاپیوند منو تو

دست مهربون باده....

کاشکی این دیوار خراب بشه

منو تو با هم بمیریم

توی یک دنیای دیگه

دستای همو بگیریم

شاید اونجا توی دلها

درد بیزاری نباشه

میون پنجره هاشون

دیگه دیواری نباشه....

                     * * * * * * * *